Het klinkt misschien een beetje raar maar één van de dingen die ik het leukste vind van reizen, is het reizen zelf. Dus in de bus, trein of minivan zitten. Van plek naar plek te gaan. Maar ook van een dagje scooteren kan ik heel erg genieten! Ik vind het heerlijk om een paar uur lang gewoon wat om mij heen te kijken en na te denken. Dit resulteert zich er wel in dat ik aan het eind van een reisdag alleen nog maar vermoeider ben. Wel krijg ik op dit soort dagen de beste ideeën en de meeste inspiratie!
Vrijdag 2 augustus
Afgelopen zomer waren wij niet heel lang in Taiwan, dit hadden wij bewust zo gepland omdat wij ook nog graag de Filipijnen mee wilden pakken! Wanneer ik in Azië ben probeer ik altijd zo veel mogelijk landen te bezoeken in één vakantie. Het is natuurlijk best lang vliegen en van bijvoorbeeld Taiwan naar de Filipijnen is het relatief kort vliegen in vergelijking vanaf Nederland.
Nadat wij dus één volledige dag in Taitung hadden doorgebracht was het weer tijd om door te reizen. Deze keer naar Hualien! In de vorige twee artikelen vertelde ik al over ons misverstand op het treinstation. Door twee verschillende letters zaten wij bijna aan de andere kant van Taiwan. Op zich zou je dan denken dat wij van één zo’n ervaring wel zouden leren en dus vanaf toen goed zouden opletten. Maar wij bewezen het tegendeel!
Met de bus gingen wij vanaf de bushalte dicht bij ons hotel richting het treinstation van Taitung. Vanaf daar wilden wij de trein nemen richting Hualien, Hualien dus, niet Yuli. Wanneer je deze twee plaatsen leest en vergelijkt, lijken ze helemaal niet op elkaar. Maar, met onze beroerde Nederlandse Taiwanese falende uitspraak begreep de man bij het loket ons niet goed. Hier kwamen wij alleen redelijk laat achter. Pas op het moment dat wij bij de trein stonden en bijna wilden instappen. De trein naar Hualien ging ook langs Yuli, dus de goede trein hadden we dan weer wel. Maar we hadden alleen geen geldig vervoersbewijs. Je begrijpt misschien al wel dat wij niet helemaal weer terug gingen naar het loket om de kaartjes om te wisselen en vervolgens onze trein zouden missen. Wij zijn gewoon ingestapt met de instelling dat zij ons waarschijnlijk toch niet zouden kunnen begrijpen aangezien ze geen Engels spreken.
De hele reis zijn wij niet gecontroleerd en is het dus allemaal gewoon goed gekomen. Toch heb ik niet heel chill in de trein gezeten, ik vind het dan ook bijna fascinerend dat mensen in het algemeen (en vooral in Nederland) durven zwart te rijden. Ik heb daar het lef niet voor en ik voel mij dan de hele tijd een slecht persoon, haha. Oh en op het treinstation deden ze wel nog moeilijk toen ze ons kaartje gingen controleren voordat wij uit het station mochten. Maar ons geluk was dat ze geen Engels spraken en dat ze het dus snel opgaven waardoor wij door mochten lopen.
Wij verbleven in het Bulowan hotel, een goed hotel met fijne bedden! Wel was het hotel een beetje gehorig en konden wij heel duidelijk horen dat iemand dichtbij karaoke aan het zingen was. En geloof mij, dat was nou niet bepaald mooi. In de buurt van het hotel zaten een paar Stationery winkels die wij ook eerder al eens hadden bezocht en hebben wij nog wat inkopen gedaan bij de supermarkt. Op zich was deze 2 augustus niet een heel bijzondere dag, wel was er ‘s avonds nog een (kleine) aardbeving om 21:53. Het was maar met een kracht van 4.5, maar toch even het vermelden waard!
Zaterdag 3 augustus
De voornaamste reden dat wij afreisden naar Hualien was vanwege het Taroko National park! Ook lag Hualien perfect op onze route. Onze reis door Taiwan hebben we via de oostkust gemaakt, ooit wil ik nog eens terug om ook de westkust te bekijken en om misschien nog wat te zien in de binnenlanden! Maar.. Het Taroko National park! Via ons hotel konden wij twee scooters huren, heel fijn, want ze werden voor de deur afgeleverd! Zoals ik al wel vaker gezegd heb, heb ik nog steeds geen rijbewijs (lang verhaal). Maar dat komt er op neer dat ik eigenlijk altijd achterop ga wanneer ik in Azië reis. Ze hebben nog nooit echt heel specifiek een Nederlands rijbewijs gecontroleerd en het maakt verzekeringstechnisch volgens mij zelfs niet uit of ik er één heb of niet. Het Nederlandse rijbewijs (ook de internationale versie) is in veel (Aziatische) landen niet eens geldig. Overigens doen de scooterverhuurders hier natuurlijk niet moeilijk over. Hun boeit het niet echt, zolang ze maar geld kunnen verdienen!
Maar goed, ik ging achterop bij Nienke en Larissa had haar “eigen” scooter. Het verkeer in dit soort landen is natuurlijk heel anders, maar gelukkig rijden ze in Taiwan nog best wel netjes en hebben ze zowaar regels waar zij zich aan houden. Nadat wij de scooters hadden gekregen en getankt hadden, reden wij naar het Taroko National park. Eenmaal daar aan gekomen, hebben wij de hele middag lekker rondgereden, af en toe stopten wij even om wat te drinken of een foto te maken. Ik was zeer optimistisch met mijn korte broek in de brandende hitte, maar dat ging gelukkig goed (niet verbrand! 😀 ).
Dit park staat onder andere bekend om zijn mooie wandelroutes, maar dat was niet persé ons beeld van een rustig scooterdagje. Wel besloten wij om de Baiyang trail af te lopen. Deze trail was erg mooi, we liepen door grotten en aan het einde was er een mooie waterval te zien. Ook kon je daar nog een soort grot in wandelen, maar je stond dan wel tot ongeveer je middel in het water. De laatste keer dat ik echt een (gesloten) grot in ging was in Vang Vieng en dat was niet persé een hele chille ervaring. Dus besloten wij het gewoon te houden bij het bekijken van de waterval en de mooie bergen/rotsen om ons heen. Toen wij weer terug wilden rijden vanaf het beginpunt van de trail stond daar een politieagent. Nienke heeft dit moment goed omschreven in haar Polarsteps: “Toen we terugkwamen van de trail, stond er een politieagent. Nu hadden wij intussen geconstateerd dat ons licht het niet deed, dus leek het ons handig om even vrienden met deze man te worden! Aangezien de vader van Larissa bij de politie werkt, hebben we even gevraagd of ze met hem op de foto mocht. Vervolgens wilde hij heel veel foto’s maken. Je begrijpt: ons licht was totaal geen probleem.”
Na onze conversatie met de politieagent zijn wij doorgereden naar de Qingshui cliffs, hier hadden wij een prachtig uitzicht. Ondertussen was het al wel wat later geworden dus begon het al wat te schemeren. Maar omdat ons licht het niet deed, hadden wij een beetje haast om weer op tijd terug te komen. We wilden natuurlijk niet zonder licht in het donker op een weg rijden die wij niet kenden. Gelukkig kwam dat helemaal goed!
Dit was alweer ons op één na laatste bestemming in Taiwan! Na Hualien reisden wij door naar Taipei, hier kan je in het volgende artikel over lezen!
Eerder gepubliceerde artikelen over deze reis in de zomer van 2019:
Eerste dagen Beijing
De Chinese muur!
Ikea & Yuyuan Garden Shanghai
Changzhou & Shanghai
Instagram tour Hong Kong
Disneyland Hong Kong
Big Buddha Hong Kong
Kaohsiung Taiwan
Taitung Taiwan
Leave a Reply